Hoe het in de rest van Nederland was weet ik niet maar hier in het mooie Zeeland was het regelrecht herfst. Regen, wind en algehele somberheid buiten. Hoewel ik het best gezellig vond om weer eventjes met de verwarming aan en de gordijnen dicht naar het geloei buiten te luisteren hoop ik dat de echte herfst nog een maand of wat op zich laat wachten want ik heb nog een aantal zomerse projecten op de planning staan.

Twee projecten die ik deze zomer nog wil maken. Met de eerste ben ik al een weekje bezig en zoals je op bovenstaande foto ziet gaat het hartstikke hard. De twee mouwen zijn af en ik heb al een stukje rugpand. Hoewel mijn stekenproef klopt valt het eindresultaat behoorlijk klein en verfrommeld uit. Daar komt straks een heleboel opspannen bij kijken.

Het gebruikte garen is Together van Lana Grossa en het patroon komt uit Filati Home nummer 47

Ik ben dus begonnen met de mouwen. Dat doe ik de laatste tijd vaker. Eigenlijk om een aantal redenen: voor mouwen hoef je minder steken op te zetten dan voor het rug en voorpand. Dat betekent dat je sneller klaar bent met de boordsteken en je dus sneller kunt beginnen met het eigenlijke patroontje/motiefje. Dus kun je eerder inschatten of je het patroon leuk vindt om te breien, of het patroon klopt en of je stekenproef klopt (want ik ben nog steeds een luie donder die vaker niet dan wel een stekenproef maakt, ik beschouw de mouwen als mijn stekenproef.)

Een andere reden is dat als je begint met het rug en voorpand en die eindelijk af hebt dan heb je vaak het gevoel dat je al bijna klaar bent met je project. ‘Oh, ik hoef alleen de mouwen nog maar’, denk je dan om vervolgens doodleuk nog een week (of meer) aan het breien te zijn. Als je eerst de mouwen doet dan weet je dat je daarna nog twee grote panden moet breien en dat je daar nog wel een poosje zoet mee zult zijn.

Ik heb zoveel plezier in het breien van dit vest dat ik nog geen behoefte heb gehad om een tweede project op te zetten. Meestal ben ik met meerdere dingen tegelijk bezig maar nu wil ik alleen maar met dit bezig zijn. Het motiefje is simpel genoeg dat ik het ondertussen uit mijn hoofd kan breien maar het is ook niet saai. Als dit af is wil ik deze zomer nog een katoenen ajourtrui breien.

Daarna ga ik me weer volledig op de herfst en wintertruien storten. En dan begint de moeilijke taak: verzinnen wat ik als eerste wil breien. Ik heb prachtige wolletjes in huis en geweldige patronen klaarliggen dat ik van gekkigheid niet weet waar ik moet beginnen. Om het mezelf nog moeilijker te maken is de voorraad deze week weer gegroeid…

Ik kon het niet laten om meer Cinque Alto in huis te halen. Ik ben stapeldol op dit garen met zijn mooie kleuren. Deze keer koos ik voor iets wat er lekker herfstig uitziet.

Ik weet nog niet wat het gaat worden maar ik verheug me nu al op weer een Cinque Altoproject!

En Bianca zou Bianca niet zijn als ze niet ook nog iets in het antracietgrijs had gepland. Het is nu eenmaal mijn lievelingskleur. Daarom een hele stapel antracietgrijze Superlana voor een warm vest.

Snowbird om precies te zijn. Je kunt nooit genoeg warme vesten hebben.

Manlief zegt dat het vanaf maandag weer beter weer gaat worden. Zon of regen, ik verveel me nog lang niet met mijn wolletjes.